De laatste fase

Nog een kleine drie weken en dan is het hoofddoel voor het lopen dit (winterseizoen) aan de beurt. De City-Pier-City in Den Haag. Daar waar ik vorig jaar eigenlijk de lol in het lopen weer herwon. Toen ging ik nog voor de 10 km, dit keer de 'echte' halve marathon. De lat ligt hoog: een nettotijd onder de 1.40 en liefst richting de 1.37/1.38.

Om zover te komen moet ik nog wel wat puntjes op de 'i' zetten. De laatste weken is het lopen even wat minder aan de beurt geweest. Met het besluit om de Pantani te fietsen is ook de Gios weer in beeld. Zo heb ik al 250 km gefietst dit jaar. Nog nooit was ik nog voor dat het maart was zo lang op de fiets. Vorige week fietste ik heen en weer naar het vakantieadres in Hoenderloo (heen 62 km, terug 72 km). Tussendoor nog een ritje op de Veluwezoom (61 km) en een fikse hardlooptraining van bijna 20 km. Logisch dat ik dit weekend een beetje moe was. Vooral de terugtocht, die bijna alleen maar in de regen plaatsvond was zwaar. Niet zozeer vanwege de hartslag (95% van de tijd onder D1 gebleven), maar vanwege de kou en de duur van de inspanning. Tijdens de rit bedacht ik me dat dit een perfecte voorbereiding op de Pantani was, mocht het eind juni koud zijn in Noord-Italië. Tegen hitte kan ik wel.

De komende 2 weken staan in het teken van forse hardloopinspanningen. Zondag een duurloop van 2 uur, waarin het laatste half uur zelfs nog versneld moet worden. Daarnaast interval voor de snelheid; op die manier moet de topvorm eraan kunnen komen. Na 14 maart is het weer tijd voor de fiets en spinnen, maar blijf ik éénmaal per week hardlopen. Om evt op Tweede Paasdag voor de 10 km in Utrecht te gaan. En het goede loopgevoel te blijven behouden. Fietsen en lopen gaan goed samen.

Toch de Pantani

Onrustig werd ik al wel een beetje. Het is al februari en er was nog geen Fietsdoel voor 2009. Vorig jaar was de Ventoux al in beeld. En na de veelbelovende openingsrit van het seizoen vorige week nam de belangstelling voor het fietsen al weer toe. Toen het berichtje van Tom kwam met de details van de Pantani ben ik eens gaan kijken en het is allemaal in te passen. Tussen het voetbalkamp, de musical van de jongens, de avondvierdaagse en wat al niet in die junimaand voorbij komt. Dus zwaar in de compensatie bij Elsje die twee 'gele' weekenden zou moeten opvangen. Haar eigen belasting was minder prominent dan het willen gunnen van dit uitstapje en na enige bedenktijd kreeg Sjaak het volle groene licht. DUS.

Eind juni: de Gavia, Mortirolo en een zwaar toetje bij Aprica. Ruim 180 km en een kleine 4600 hoogtemeters. Een soort Marmotte, maar misschien nog wel zwaarder. Maar bovenal: een doel gelukkig. De zware looptraining van vanmiddag kwam gelijk in een nieuw perspectief te staan. En ik heb ook iets om mijn werk omheen te plannen.