Bijna vier jaar geleden liep ik mijn eerste marathon in Stockholm. Het was een hele ervaring en ik had er zeker geen spijt van. Maar echt fijn was het niet. Ik ging compleet kapot en de laatste vijf kilometers waren een heftige opgave. En dat terwijl ik zo trouw een schema had gevolgd en urenlange lopen als voorbereiding in de benen had.
Ik sloot niet uit dat ik er ooit wel weer één zou lopen, maar al snel zette ik dat van me af. De marathon en Sjaak is geen voor de hand liggende combinatie. Te zwaar (Sjaak) en te lang (de marathon). Zo simpel is het.
De jaren erna kwam het fietsen weer op het eerste plan. We reden in 2016 een geweldige meerdaagse tocht in de Pyreneeën. Daar had ik me goed op voorbereid en na die week vloog ik als sluitstuk de Mont Ventoux op. De conditie en vorm die ik toen had, net voor mijn 50e verjaardag beviel me wel. Helaas kwam daarna weer het verval. En vlogen de kilo's er weer aan.
Vorig jaar gingen we met een groepje nog naar de Jura om daar nog een paar dagen te fietsen. De Grand Colombier en de Mont du Chat. Daar maakte Stephan, één van mijn fietsmaten, een filmcollage van. Toen ik dat filmpje zeg en dan met name de zwoegende aankomst op de Mont du Chat was dat mijn 'wakeup-call'. Zeker vijf kilo te zwaar, met ongeschoren benen en stampend op de pedalen: zo wil ik niet op de fiets zitten. Mijn vorm -in meerdere opzichten- van de Ventoux 2016 was ver weg.
Nu sprak ik met dezelfde Stephan, de enige andere -ook- hardloper in mijn fietskringen, op weg naar de Jura over een marathonschema waarin je maximaal 14 km traint. Hij vertelde dat een aantal mensen uit zijn trainingsgroep daar enthousiast over was en allen een PR hadden gelopen. Kijk, dat leek me nou wel wat.
Ik Googelde het schema, raakte meteen enthousiast en kocht het boek. Ik was niet meteen 'om', maar de aanpak/filosofie stond me wel aan en ik trainde een maand volgens de principes. Via mijn werk kon ik meedoen aan de Berenloop, een zware halve marathon op Terschelling. Met maar een paar weken training liep ik die relatief gemakkelijk uit. Wel met in een tijd die ver van mijn PR verwijderd was, maar zonder kapot te gaan. Puur op hartslag en zonder hele lange trainingen vooraf.
Over het Sportrusten schema kom ik nog wel te vertellen. Het is namelijk meer dan alléén een schema; althans voor mij. En omdat de aanpak werkte heb ik me ingeschreven voor een marathon. En dan ligt Rotterdam, mijn geboortestad voor de hand natuurlijk.
De komende weken zal ik regelmatig wat vertellen over de voorbereidingen zodat mijn volgers enigszins met me mee kunnen lopen.
