Met hapjes

'Eet ze, met hapjes' is een gevleugelde term in ons huishouden. Vandaag gold het voor mijn PR op de 10 kilometer. Vorig jaar kwam ik in Utrecht tot 45.53, tien dagen geleden tot 45.21 in Den Haag en de ambitie was vandaag onder de 45 minuten te komen. Alleen had ik niet gerekend op een Witte Pasen. Verkleumd kwam ik aan, maar na de 1K Jeugdloop (waarin Fenzemans en Olijf prima liepen) klaarde het weer op. Een lekker zonnetje deed de gevoelstemperatuur tot boven de 10 graden oplopen. Het waren er maar vier eigenlijk.

Na een prima start (op tijd in het vak gaan staan, zodat ik na 1.20 min al 'liep') gingen de eerste vijf kilometer in een goed tempo, maar niet te snel. Een tussentijd van 22.22 was mijn deel. Ik begon het toch aardig te voelen al, maar kon goed volhouden. Af en toe haalde iemand me bij en daar liep ik dan naar toe om vervolgens weer verder te zien. Indachtig Bernard Hinault die zo zijn tijdritten reed. Op een stuk met wind tegen probeerden diverse mensen achter mijn brede rug te lopen, maar ze haakten allen af. De kick die dat gaf liet onverlet dat ik op mijn tax liep. De laatste kilometer moest Sjaak achter een lange lijs lopen, maar met effect. Een hartslag die tot recordhoogte opliep (189 zelfs!) en een sprint tot 18 km/h. De eindtijd lijkt 43.56 te zijn, wat een tweede deel van 21.34 betekent. Een nieuw PR, en eigenlijk best een hap.

Pa(a)ssessie

Hoewel Sjaak geen actief lid is van de fietsvrienden uit Naarden werd hij toch uitgenodigd om via de club voor een zeer aantrekkelijke prijs wielerkleding aan te schaffen. Aangezien ik toch een paar tochten met de clubleden zal meefietsen dit jaar, kan ik dan als sympathisant me nog meer deel van de groep voelen dan doorgaans al het geval is. Over aanhaken doen de leden namelijk niet moeilijk en in (de voorbereiding op) de Dolomieten hadden we vorig jaar een geweldige week. Fietsbeleving bindt nu eenmaal en op het vlak van parcourskennis heeft Sjaak iets in te brengen.

Dus stonden we weer op de zolder van Erwin, die bezaaid lag met paskleding van het merk Bioracer. Als een kind in de snoepwinkel vulde Sjaak de bestellijst in. Twee shirts, een lange broek, een korte, een windstopper en een shirt met lange mouwen. Been- en armstukken zijn voor rekening van de sponsor. De geldmeter eindigde net onder de 250, geen slechte prijs voor deze volledige outfit. Dank aan Erwin en Tom die dit alles weer tot in de puntjes regelen.

De nieuwe Rasmussen?

Mooi wielernieuws. Robert Gesink wint op de Mont Ventoux. In Paris - Nice. Boogerdje is gestopt en er staat een opvolger klaar. Toch denk ik dat hij meer een type Rasmussen is. Kijk en geniet via het linkje.




Al dat gedoe over doping etc. ben ik zat. Het worden mooie tijden met nieuwe namen als Bouke Mollema, Sebastiaan Langeveld en de wat bekendere Thomas Dekker en Joost Posthuma. En belangrijker: nog maar vier maanden en Sjaak klimt ook deze noordkant van de Ventoux,

Klaar voor de start

De eerste weekenden van februari bracht ik al op de Gios door. Het mindere weer en het feit dat ik me voor twee keer een tien kilometerloop heb laten strikken heft ervoor gezorgd dat ik de racefiets nog even laat voor wat het is. Zaterdag is de City-Pier-City-loop in Den Haag. Daar loop ik met mijn collega's van de inspectie een bedrijvenloop. Ruim een week later met de ex-collega's, op herhaling in Utrecht, waar het vorige jaar heel aardig ging.

Ik heb ruim 60 kilometer getraind in die vier weken. Voor echte lopers is dat helemaal niks. Een echte hardloper ben ik niet, al heb ik er misschien wel meer aanleg voor dan voor fietsen of voetballen. Althans dat zei de looptrainer bij de voetbalclub ooit tegen me. Tijden van 18.30 op de 5 kilomter zijn nu onhaalbaar voor mij. Maar vandaag liep ik bijna vijftien kilometer door de regen en dat ging prima. in een niet al te hoog tempo weliswaar, maar toch redelijk soepel. Elke keer denk ik dan weer: waarom niet in de herfst en winter zoveel lopen dat ik in het voorjaar een halve, of wie weet zelfs een hele marathon aankan. Na alle blessures van de afgelopen jaren zou het nu weer moeten kunnen. Iets om over na te denken.

Wat ga je lopen? Dat is de vraag. Lopers zijn meer met schema's en tijden bezig dan fietsers. Mijn doel is om de tien kilometer in ongeveer 47 minuten te lopen. Wordt het meer dan 48 dan is het wat jammer, richting de 46 zou een hele mooie tijd zijn. Veel is ook afhankelijk van het weer. Vorig jaar was het in Utrecht warm en stond ik te ver achterin bij de start. En moest daardoor 9,1 km lang mensen kris kras inhalen. Het was warm die dag en ik weet niet of dat nou een voor- of nadeel voor me was. Door de VO2maxtest weet ik dat ik een tijd van 37 minuten theoretisch haalbaar zou moeten zijn. Ik zou de tijden van mijn jeugd weer kunnen lopen. Wel zo aardig om een midlife-crisis voor te zijn.

Carman

Het was het afscheidskado van mijn collega's. De pet was rondgegaan en had een behoorlijk startkapitaal opgeleverd voor een echte GPS-fietscomputer. Na enig zoekwerk werd het de Garmin Edge 305HR. Via internet was ie zo in huis. Dat was het probleem niet. Maar de ' enveloppe met inhoud' waar was die nou gebleven? In de hektiek van het opruimen van alle kaarten, boeken flessen en andere kado's was die even verdwenen. Zou wel weer boven tafel komen en inderdaad: een paar maanden geleden zat in een stapeltje van Elsje's spullen. Erger was dat het apparaat het niet deed. Althans de hartslagmeter deed het niet en als je een HR-versie koopt moet je wel de hartslag weten. Wat volgde was een klein drama. Sjaak wilde deze vervangen hebben voor de Dolomietenmarathon en gooide het apparaat na wat emails goed verpakt door de rode brievenbus. Een week later bleek het goede ding kwijt. 'Nee mijnheer, u moet zoiets via het postkantoor verzenden en nu heeft u geen streepjescode'. Sjaak heeft er veel energie aan besteed tot aan een lang gesprek met de divisiedirecteur van de dealer aan toe. Het leek dat Sjaak, na de verloren enveloppe, voor de tweede keer verlies moest nemen.

Eenmaal in Italië bleek het ding alsnog bij de dealer boven water te zijn gekomen. Helaas niet meer op tijd voor het hoogtepunt van het jaar, maar tijdens de vakantie in de Aveyron werd het apparaat in gebruik genomen. Toen werd het apparaat ook de jongste zoon 'Carman' gedoopt. De Carman ging mee naar het Viaduc de Millau, de Carman werd vergeleken met de TomTom en tijdens wandelingen gaf ie al veel informatie. Het uitlezen op de laptop is behoorlijk simpel; iets dat met de voige computer nauwelijks te doen was. Tijdens de laatste tocht in de Ardennen, bewees ie al zijn diensten, maaar bleek wel dat na 10 uur de batterij letterlijk leef was. Sjaak was desondanks blij met zijn Carman.

Dit seizoen gaat ie veel diensten bewijzen. Ik neem hem nu mee op mijn hardlooptochten en daar heeft hij het moeilijk in de bottlebelt en onder viaducten. Niet echt belangrijk; het blijft een fietscomputer.