Sinds de Galibier en de koude aftocht daar zit ik qua sporten in het luchtledige. Vorige jaar was er rond deze tijd nog het plan voor een hele marathon en was ik al dik twee maanden goed op schema, de laatste weken schoot het sporten er lelijk bij in. Heel druk op het werk, veel bezig met voetbalzaken, een stijve rug, geen goesting, bang voor knieblessures als ik ging lopen. Kortom: malaise. En da's niet goed voor Sjaak. Die moet sporten, bewegen, zijn hoofd leeg kunnen maken. Mijn gewicht dreigde weer richting 90 kg te gaan, iets wat iedereen altijd verbaast (en wat de betrekkelijkheid van de BMI maar weer eens bevestigt).
Twee weken geleden belde mijn vriend André om te vragen of ik naar de sportschool meeging en daar (her)ondekte ik de loopband. En de apparaten voor buik-, rug- en armspieren. Sindsdien ben ik vier keer gegaan, maar de beleving is weer terug. Vandaag durfde ik het weer aan om naar buiten te gaan. Een duurloop in vooral D1. In een uur ongeveer 10,5 km, niet indrukwekkend, maar het ging eenvoudig, soepel en belangrijkst van alles: het plezier en goede gevoel was er weer. Lopen is emotie en je kunt niks dwingen. Ik viel met mijn neus in de boter; toen ik begon met lopen begoin het te regenen en het werd almaar natter. Deed me niks, zeker omdat bij thuiskomst de jongste heel lief chocomel ging maken en de VdH een handdoek haalde. Al lopende bedacht ik mijn plan. De Florijnloop in Woudenberg op 9 januari 2010 wordt het doel. Een mooie afstand van tien Engelse mijlen (16,1 km) en begin dit jaar liep ik daar mijn fijnste loop van het seizoen. Een niet al te grootschalig evenement over een fraai parcours en goed georganiseerd.
Nog 68 dagen te gaan. Drie keer lopen in de week is het streven. In de sportschool doe ik de intervaltraining wel, op de loopband is dat heel goed in te stellen en te visualiseren (moderne LCD schermen). Alleen moet ik wel voldoende kunnen uitzweten. Misschien daarna nog even lekker spinnen. Twee keer tijd maken daarnaast op de weg of in het bos voor de duurtrainingen. Dat moet haalbaar zijn.
Blij tik ik dit blogje; er is weer iets om naar uit te kijken
