Het leek een mooi plan, meegaan met de jongens van TC Oranje Nassau, met LBL (korte variant), maar zaterdagavond was de energie op en meldde ik me af bij Jan-Pieter (die ik nog noet eerder heb ontmoet, maar waar ik mee zou kunnen rijden). In plaats van bijzonder vroeg op te staan, was het nu uitslapen geblazen. Tegen een uur of elf was ik pas klaar met ontbijt. De VdH ging naar Rotterdam voor een boekbespreking met vriendinnen, dus ik had de rest van de dag voor mijzelf.
Eenmaal op de fiets, het was al middag, ging het niet echt lekker. De kop zat er niet goed op vandaag. Toch besloot ik maar te blijven rijden, rijden en rijden. Hoofd leegmaken heet dat. Via mijn bekende pontje bij Beusichem kwam ik aan de rustige kant van de Lek en dan immer gerade aus. Waar ik de Rijn (want na Wijk bij Duurstede heet het ineens Rijn) weer over zou steken zou ik wel zien. Het was duidelijk dat het een grijze duivenfietsdag was vandaag (eerste Pinksterdag). De massa van 60+ was opgestapt en hoewel niet iedereen even handig fietst kon ik behoorlijk doorkarren. Bij Rhenen besloot ik door te rijden en verderop wel een pontje te nemen. De lichte meewind maakte het een aangenaam tochtje. En als je dan doorrijdt ben je zomaar ineens een paar kilometer van Arnhem verwijderd. Doorrijden dus maar. In Arnhem was het even door de stad en dan begint gelijk het klimmen. Via Rozendaal en de Zijpenberg (zie foto) kwam ik op bekend gebied. Ik besloot weer terug te gaan via Wageningen en niet verder de Veluwe op te rijden.
Intussen stond er al zo'n 90 km op de teller en begon ik het te voelen. Het was immers een slechte dag. Aan de rand van Arnhem legde ik aan op een terras. Twitter, mail, sms, menukaart, conversaties afluisteren: echt rusten is het niet. Een salade geitenkaas, met maar liefst twéé stukjes stokbrood om aan te sterken. De aardige bediening maakte een hoop goed. Ik wist dat ik nog een kleine 80 km te gaan had. Rustig aan dus
Rond Arnhem was het zoeken naar de weg. Uiteindelijk via Oosterbeek, Heveadorp (prachtige naam) weer langs de Rijn. Met tegenwind, niet hinderlijk maar wel voelbaar. Draaien, keren, klimmen, aanzetten. Goed voor de conditie, maar een zware aanslag op de moraal. Onderlangs Wageningen en de Grebbeberg/Koerheuvel. Die kwam ik nog goed over en daarna nog dik 40 km voor de boeg. Waar zou ik nog stoppen? Geen Amerongse Berg maar nemen; gewoon rechtstreeks naar Leersum en Doorn. Toch maar even pauze en daarna het laatste stuk over de Pyramide en Zeist. Stug volhouden; rijden, rijden en rijden. Uitendelijk thuisgekomen en een kleine 175 km gereden. Even een rondje werd een reisje langs de Rijn.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten