Mijn fietsvrienden zitten nog allemaal op de fiets en vragen regelmatig ik nog een rondje mee wil rijden. Een jaar geleden deed ik nog met mijn broer de Ventouxtrip en sowieso is fietsen in september vaak een aangename bezigheid, maar dit jaar ben ik toch echt overgelopen Naar het hardlopen en de Gios hangt netjes aan de haak. Ruim zes weken ben ik fanatiek en trouw aan het hardlopen en het bevalt me prima. De hoeveelheid tijd die met hardlopen gepaard gaat is een stuk minder en al hardlopend voel je veel beter je conditie groeien. Enige nadeel is de blessuregevoeligheid, dit ligt bij het lopen een stuk hoger. Tot nu toe gaat dat goed.
Veel van mijn loopjes doe ik met Bart, die ik ken van school (op de basisschool waren onze dochters bevriend) en voetbal (beiden zijn we vrij actief). We hebben ongeveer hetzelfde tempo en delen het plezier en de ambitie die met het lopen gepaard gaan. De afgelopen twee zondagen reden we zelfs naar Maarn om daar in de prachtige bossen, waar ik normaliter mijn rondjes fiets, onze kilometers te maken. De nazomer waar we nu van genieten doet dat dan de rest. Lopen in een korte broek, een luchtig shirtje, sokken en schoenen: meer is er niet nodig. Ook dat is een voordeel ten opzichte van het fietsen: daar is het materiaal van groot belang. En je loopt een kilometer of zestien en je dag ligt nog voor je. Een paar keer liep ik zelfs om half zeven in de morgen al. Bart is helaas nu even langs de kant met een pijnlijke enkel, maar hopelijk haakt hij snel weer aan.
De progressie is aanzienlijk: het plaatje aan het begin geven de statistieken van vier weken geleden en vandaag op hetzelfde rondje. Vier weken geleden deed ik het iets rustiger aan in het begin voor mijn gevoel maar zat ik op het einde toch meer stuk dan vandaag. En het klopt wat men zegt over de endorfines en het verslavende van lopen. Zeker na een langere loop wil ik eigenlijk de volgende al plannen.
Het eerste doel is de Singelloop in Utrecht. Over een kleine twee weken. Tien kilometer door de stad met veel publiek langs de kant. Weliswaar in een flinke meute die het lopen wel wat lastiger maakt maar waar ook een stimulerende werking van uitgaat. Een PR lopen (nu 43.56) is mijn doel. Het moet kunnen, al is het vooral een mentale kwestie en is van belang of ik een beetje uitgerust ben. We gaan het zien
Geen opmerkingen :
Een reactie posten