Tandje terug

Vandaag weer een langere training gedaan en daarmee weer de voorbereiding op de volgende uitdaging hervat. Aan de statistieken ligt het niet. In 1 uur 20 liep ik exact 16 km aan een gemiddelde hartslag van 152 bpm. Niks mis mee. Maar het ging zwaar. Niet conditioneel maar mijn lichaam vertoont pijntjes en blessures. Op het lange fietspad naar Maartensdijk nam ik het besluit: het gaat in april volgend jaar geen hele marathon worden. Het gevoel overheerst dat dat een goed besluit is. De onderliggende motivatie:

1 Na 4 maanden intensiever lopen tel ik mijn zegeningen. Ik loop vlotter, makkelijker en de conditie is zienderogen verbeterd. Toch verg ik veel van mijn lichaam. De vraag is of ik meer moet gaan vragen. Wellicht is een meerjarenplanning beter

2 De hoeveelheid tijd die ik moet gaan trainen om -als het lichaam het al aankan- fit genoeg te zijn voor een fatsoenlijke marathon is fors meer dan nu. En het kost me al moeite genoeg om naast werk, sportclub, gezin en andere zaken genoeg tijd hiervoor vrij te maken.

3 Er hangt nog ergens een GIOS op me te wachten. Het fietsdoel voor 2009 moet nog bepaald worden, maar ik wil ook wel weer op de racefiets stappen. Na een marathon zou ik een paar weken moeten aftrainen, dan is fietsen pas ergen in mei weer aan de orde. Beetje laat.

4 Na die 1.42.22 van vorige week heb ik eigenlijk wel zin gekregen om die tijd op een snel parcours aan te scherpen. Zeker toen ik vrij gemakkelijk op het rondje KNMI net onder de 33 min dook. De snelheid is er wel, of is aan het komen. Als je het me eerlijk vraagt ben ik daar eerder voor te motiveren dan voor het nu kunnen afleggen van de dubbele afstand. Dus een tijd onder de 1.40, ergens richting de 1.36/1.37 zou wel eens een heel mooi doel kunnen worden.


Kortom: een wijs besluit.