Vandaag was dan de grote dag. De marathon werd het dan niet, maar de halve marathon (CPC-loop in Den Haag) was een mooi alternatief. Het doel was om onder de 1.40 te lopen. Dat moest haalbaar zijn, zelfs met de aanslagen op de conditie van de afgelopen weken en de lamlendigheid die deze winter veroorzaakt. Stiekem hoopte ik op een tijd richting de 1.37, 1.38 maar dan moesten de benen 'goed' zijn. Zoals in Woudenberg waar ik nog fors kon versnellen. Helaas was dat vandaag niet het geval. De eerste 15 km kon in relatief makkelijk kilometertijden van ca 4.40 vasthouden (zie plaatje). Maar een gevoel van overhouden om daarna te kunnen versnellen was er niet bij. Wel maakte ik nog ene praatje met een oud collega toen we over de boulevard van Scheveningen liepen. daarna liet ik hem gaan. Tot 18 kilometer ging het nog wel, maar een paar kleine heuveltjes maakten het even pittig. Toch zakte ik niet in; geen één kilometer ging in 5.00 of langzamer. De zwaarbevochten winst van de meiden van de MC1, die ik train en coach, motiveerde me om het tempo vast te houden. Het verval op de afzonderlijke 5 km viel ook mee (23.14, 23.11, 23.28, 23.59). In 1.39.06 kwam ik over de finish en ik had 21.2 km gelopen. In Diever was de tijd 1.42 nog wat, maar de afstand 20.5 km. En die 100 meter extra: dat krijg je als je in de eerste kilometers zigzagt om je tempo te kunnen lopen.
Niet euforisch, maar wel tevreden kwam ik aan op het Lange Voorhout. Sneller had ik vandaag niet gekund. En: ik moet er niet aan denken dat ik over een maand een hele marathon op het programma had staan. Dit is al behoorlijk lang en moet ik niet te vaak doen. De wetenschap dat zonder topvorm een tijd als deze mogelijk is natuurlijk hartstikke mooi. En dat er nog wel een paar minuten van af kunnen als ik echt in goede doen ben. De winst van een half jaar best serieus trainen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten