De afgelopen dagen heb ik van diverse 'lopers' een serieus signaal gekregen dat de keuze voor een hele marathon een pittige is. Zeker als je ook nog rond de 3.30 wilt lopen. Dat merkte ik zondag weer, waar ik de laatste 5 km helemaal kapot ging. En dat was nog maar 15 km. Daarnaast kost het me veel meer moeite dan ik dacht om hard te lopen. Hardlopen gaat best goed, maar hard lopen? Als ik 15 km/h wil lopen moet ik echt fors in de beugel en lang houd ik het niet vol. Vroeger was dat echt minder lastig, al hebben de recente intervaltrainingen wel hun nut: ik voel de snelheid langzaam weer terugkomen. Kortom: als 42-jarige moet je er veel voor doen en nu kost ook best wel veel moeite om het trainingsschema te volgen. Als je ook veel huisman bent, met een uithuizige partner, een drukke baan hebt, twee keer per week voetbaltraining geeft en ook nog een beetje sociaal leven wilt hebben. Ik zal bijv moeten kijken of trainen voor het ontbijt en werk inpasbaar is. En het moet wel leuk blijven. De (her)ontdekkingstocht die het lopen nu is bevalt me prima, maar zodra het als dwang voelt houdt het op natuurlijk. De doelen zijn ook niet in beton gegoten. In december wil ik een halve marathon lekker lopen, goed diepgaan maar niet voor gaas, en dan ergens rond de 1.42 lopen. In februari in Schoorl moet een 1.40 haalbaar zijn en moet ik ook makkelijk de 30 km aankunnen in een tijd rond de 2.45. Dan ben ik marathonklaar en kan ik ervoor gaan. Komt er iets tussen of verandert de wereld om mij heen: dan pas ik het gewoon aan.
2 opmerkingen :
Inderdaad is een doeltijd van 3.30 pittig... Kan je niet beter gewoon met een andere instelling je marathon training gaan doen? De eerste keer kan je ook gewoon kijken of je de volle afstand kan rennen en _niet_ te veel over tijd denken?
@Elma
Dat is ook inmiddels de bedoeling. Ik kijk wel hoe het gaat allemaal en stel gaandeweg de doelen wel bij als het nodig is. Maar een beetje ambitie wil ik nog wel overhouden
Een reactie posten