Voordeel van hardlopen is dat je regelmatig wedstrijdjes kan lopen. De toertochten van wielerclubs zijn leuk, maar er is geen competitie-element. Om je looprondjes en schema's vol te houden is zo'n wedstrijdje wel zo aardig. Dus toog ik vandaag naar Malden, onder de rook van Nijmegen, om daar de Bosloop te doen. Uitgezet door nota bene de wielerclub, dus het was best of both worlds vandaag. Het doel was 15 kilometer te lopen. Een tijd van 1.12 tot 1.15 op het zware parcours (onverhard, geaccidenteerd, her en der plassen) moest haalbaar zijn, want de opdracht van het Schema was: in D3 lopen. Dus niet helemaal voor gaas gaan, zoals in Utrecht, maar net daaronder.
Nu is Malden een eind rijden dus was het wel zo fijn dat dochter Olijf met een vriendinnetje in Arnhem had afgesproken. Dus reden we vroeg in de ochtend daarheen en haalde ik haar erna daar weer op. In Malden, een fantasieloos dorp, dat wel prachtig tegen de Nijmeegse stuwwal aanligt was de sporthal snel gevonden. Startnummer lag klaar, omkleden in een bevolkte doch muisstille kleedkamer waar gelukkig een vrolijke Frans binnenkwam die van Sjaak als enige een beetje respons kreeg. Na een goede warming up, waarbij de stijve rechterhamstring niet helemaal fit werd maar geen belemmering vormde, stonden zo'n 300 lopers klaar voor de 10 en 15 km.
Sjaak is te bescheiden bij de start. Gaat niet vooraan staan en dus was het op de smalle paden direct een inhaalrace in sprinttempo. Voordeel was dat het mechanisme direct op gang was en D3 snel bereikt was. Op een gegeven moment hoefde ik niet meer in te halen en had ik mijn biotoop bereikt. Tijdens een heuse klim begon ik het al te voelen en bleek ik behoorlijk snel te zijn gestart: 22.30 op de eerste 5 km. Daarop besloot ik het groepje te laten voor was het was en gas terug te nemen. De hartslag bleef echter hetzelfde; ik begon dus al vermoeid te raken. Het parcours was fraai en duidelijk aangegeven. Heerlijk om niet in de massa's te hoeven lopen, maar een hijgende inhaler achter blijft irritant. De 10 km was voor velen het eindpunt, slechts enkelen gingen door voor de 15 km. De verleiding om te stoppen was er wel, maar ik kwam hier voor een stapje verder. De tweede 5 km ging trouwens in 23.19, een keurig verval. Nog onder de 46 minuten dus op de 10 km, dat ging goed. Een tijd onder de 1.10 was haalbaar, mits ik dit kon volhouden. Dat was te veel gevraagd. De hartslag ging al naar zone 5, dat betekent boven de 172 bpm. Het tempo zakte gestaag en achter me kwamen er een stuk of 10 lopers nog voorbij. Het was afzien naar de meet, maar ik kwam niet echt voor gaas over de finish. Niks aan de hand, gewoon nog onervarenheid en verder trainen. Mijn basissnelheid zit best aardig. De derde 5 km ging in 24.35, ongeveer het marathontempo voor een eindtempo van 3.30. Dat zie ik mij nu nog niet ruim 40 km volhouden. Werk aan de winkel dus. Al met al niet ontevreden over deze tussenstand. De eindtijd was dus 1.10.25.
Tevreden gaan douchen en daarna Olijf opgehaald. In Nijmegen stond Roda - Feyenoord nog 0-0; in Arnhem kwam ik aan bij mijn oude makker Anton (onze dochters zijn bevriend uit de Lunetten-tijd) een erkend Roda-supporter. 0-4 was het inmiddels; mijn middag kon niet meer stuk.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten