Wat een luxe om 's ochtends uit je eigen bed te stappen en een paar uur later in het Baskenland te landen en daar je fietsmaten én je fiets weer te ontmoeten. Onderweg -in het vliegtuig- ontmoetten we nog een vergelijkbare groep fietsers, die van Bilbao naar Santiago de Compostella gingen rijden. We wisselden routeboeken uit en bij het 'onze' vielen ze toch een beetje stil. Wat een afstanden!
Binnen twee uur waren we in Bilbao. En als dan van de fiets de bandjes op spanning zijn, de bidons zijn gevuld, voorraden zijn aangelegd en je binnen een half uur klaar bent om te vertrekken, dan is de 'flow' er gelijk al.
We reden door het gebied waar we eerder nog overheen vlogen. De route had ik zelf al helemaal met Google Street View bekeken en dat maakte de routefiches overbodig. Stephan had zich aangeboden om het eerste stuk in de auto te doen. We kwamen hem een kilometer of 50 later weer tegen toen we de kust hadden bereikt. Waar ik had gedacht dat het druk zou zijn, reden we over super rustige wegen. Het leek wel uitgestorven,
Eenmaal aan de kust werd het drukker, maar de uitzichten waren geweldig. Het was bewolkt, nog best frisjes, maar je waande je al helemaal op vakantie. Sommigen wilden hier al blijven omdat het zo mooi was. Nico besloot het bij een halve etappe te houden en nam de plek van Stephan in de Prius van Willem over. Het was nog ruim 40 km naar San Sebastian waar we de eerste overnachting zouden hebben.
Het ging ook allemaal een stuk vlotter dan gedacht. Strava had ruim 3000 hoogtemeters berekend, maar het werden er ongeveer 1000 minder. Dat helpt wel als je op tijd aan wilt komen, omdat er in San Sebastian een heel bijzonder restaurant is. Maar eerst nog het klimmetje vlak voor het binnenrijden van de stad. Ik had van tevoren bedacht dat ik hier voluit zou willen gaan om mijn vorm te testen. En op zo'n eerste dag lukt het dan ook om de hartslag omhoog te krijgen.
Al snel zat Stephan in mijn wiel en reden we richting ons maximum. We vlogen een andere fietser voorbij, maar die haakte snel aan. Sterker nog: toen ik vlak voor de top gas terug moest nemen reed hij met Stephan vrolijk door. Toch was ik zeer tevreden, want ik bleek een VAM van boven de 1000 te hebben. Dat is het hoogtemeters peruur. Die 1000 VAM is een magische grens en ook ook wel wat vertekend omdat ik dit geen uur vol zou houden, maar toch. Met de vorm zat het wel goed en niet verwonderlijk na 5000 trainingskilometers. En het uitzicht wat we daarna hadden was adembenemend.
Eenmaal in San Sebastian snel ingecheckt in het hotel en ons klaargemaakt voor het avondprogramma. Onder de enthousiaste leiding van Willem trokken we naar het Summum der Pinchosrestaurants: La Cuchara de San Telmo. Een achterafsteegje met vuilnisbakken en hondenstront vormt de weinig aantrekkelijke entourage, maar als je eenmaal een tafeltje hebt bemachtigd kan het genieten beginnen. En dat deden we. Niks geen borden pasta en lappen vlees. We aten de meest verfijnde gerechten en dat tegen een bijna vriendenprijs. Een geslaagd begin van de reis. We lagen er laat in, maar het was de moeite waard.
De statistieken van de dag op Strava. En de animatie in 3D van de route via 'Relive'
En een mooie impressie geeft dit clipje dat door Stephan is gemaakt:
Geen opmerkingen :
Een reactie posten