Rustdag P16: We love Luchon

Na vier intensieve dagen vol met fietsactiviteiten waren we toe aan een rustdag. Wat een genot om iets langer te kunnen blijven liggen in je bed en na het ontbijt niet direct vertrekklaar te hoeven zijn. Met de lange etappes die we reden was dat heel logisch en nodig; dit was dan een welkome afwisseling. Victoria en Geoff hadden overigens een prima ontbijt verzorgd. Het was nog behoorlijk bewolkt buiten al gaven de voorspellingen aan dat de middag zonnig zou verlopen. Wat stond er op het programma vandaag?

Nou eigenlijk wás er geen programma. Iedereen was vrij om te doen waar hij behoefte aan had.  Stephan begon met het monteren van filmpjes. Jeroen hing al vroeg de was op die we gisteren hadden gedraaid. Beetje hangen en lanterflanten: het mocht vandaag. Mijn plan/suggestie om de Port de Balès te gaan rijden liet ik maar voor wat het was. Na een paar beroerde nachten had ik behoefte om wat bij te slapen en bovendien was mijn Storoni toe aan wat onderhoud en schoonmaakwerk. Geen beter gezelschap daarbij dan mijn broer, die dat klussen erg leuk vindt en daarbij erg behulpzaam is.

De anderen waren op dat moment Luchon gaan verkennen. Geen dagvullend programma overigens. Het plaatsje kent 3.000 inwoners en als je de lange hoofdstraat heen en weer bent gewandeld ben je alle ‘sights’ wel gepasseerd, inclusief de finish van de Tour. Wat niet wegneemt dat het bijzonder aangename plaats is om te bivakkeren. Zeker als de zon doorbreekt en de temperatuur nog binnen de perken blijft.

Willem was qua fietsen nog het meest ambitieus.  Hij had een rondje bedacht met een ‘onzeker’ stukje weg daarin. Om hem wat te helpen zette ik een route uit en kon hij mijn Edge voor de navigatie gebruiken. Helaas was hij daarop al snel de weg kwijt en daarna ook in het echt. Via allerlei onbestemde paden en onverharde weggetjes kwam hij eind van de middag weer terug. Wel een mooie tocht gemaakt. En het nieuws dat Ditte geslaagd was moest gevierd worden met taart!

Jeroen wilde alleen een stukje vlak rijden en koos voor het begin van de route van de volgende dag (en weer terug). Nico en Stephan wilden de Portillon rijden, een mooi klimmetje van 9 km naar de Spaans-Franse grens. Uiteindelijk deden Frans en ik dat ook, maar los van elkaar. Alles in een heel rustig tempo. Tijdens de afdaling kwam ik Frans nog tegen.

En zo konden we aanschuiven bij het eten. We hadden de hele dag al kunnen ruiken aan de Boef Bourgionne Na enige tijd bleken we nog een gast in het hotel te hebben. Het was een Australische trailster. Ze was aan het trainen voor een monstertocht. Zoiets wat wij deden, maar dan compleet anders. Etappes van 80 km, hardlopend, zonder begeleiding en mét bagage. Het was een –laten we zeggen- nogal energiek persoon.

Na het eten hadden we een ‘avondprogramma’. Frans had de portefeuille ‘amusement’ en aangezien ik binnenkort 50 jaar word was dat een mooie gelegenheid om een quiz te doen. Maar niet zo maar één. Zorgvuldig gekozen geluids- en beeldfragmenten luidden de vragen in, die naar de meest gedetailleerde feiten uit de wereld van sport, muziek en geografie verwezen. Uiteindelijk waren ze bedoeld om mij te laten winnen natuurlijk. Wat dat betreft stelde ik de groep niet teleur en ‘won’ ik een prachtig Ventoux-T-shirt en een presse papier in de vorm van een kilometerpaaltje. Wat een mooie avond was het: onvergetelijk.

Sowieso deed de rustdag me goed. Ik had uitstekend gerust en kon er nu echt helemaal van genieten.Sowieso was dit een heerlijke plek om tot rust te komen. Victoria en Geoff waren uitstekende gastheer en –vrouw. We waren nu ruim over de helft en de tijd begon te vliegen. Nog drie etappes restten ons voor we de oostkust zouden bereiken.

Filmpje van de dag

This blogpost is in Dutch and not in English - as promised-. I didn't have the time to write in English as well. I suppose our British hosts will understand we had a very nice day over there.