Al heel lang staat deze col op een verlanglijstje. De minivakantie van Nico, Jeroen, Willem en Sjaak gaf daarvoor de gelegenheid. De Angel ligt weliswaar een kilometer of 130 van ons hotel maar dat was dichtbij genoeg om erheen te rijden. De start was in Guillestre, een vertrouwde naam als tussenpunt van de Vars en Izoard, maar tevens uitgangspunt voor de Parpaillon en Angel. Het zou een lange klim worden, 42 km maar liefst, waarbij de eerste 20 km wel vals plat waren. Affijn, voor je gaat fietsen zit je anderhalf uur in de auto en dat beviel ons allemaal eigenlijk slecht na een lange autorit van de dag ervoor. Op een parkeerplaats de boel in orde gemaakt en na een snelle koffie en sanitaire stop op weg. Dat eerste stuk bleven we mooi bij elkaar en werd vlot afgelegd. Pas na de afslag van de Izoard, bij het fraaie Chateau Queyras, begin het stevig te klimmen. De lucht was aardig betrokken en het begon te druppelen. Desondanks reden we door, het zou toch niet droog blijven gezien de donkere luchten in de verte. Miraculeus genoeg zou dat niet uitkomen, het vakantieweergeluk van Jeroen.
Als snel maakten Jeroen en ik ons los van Nico en Willem. Echter na 5 km loste Jeroen al vlot en reed ik alleen. In een dorpje zag ik ineens Willem twee bochten later opdoemen. Jeroen was hij al voorbij en het was duidelijk dat mijn shirtgenoot zijn traditionele slechte dag-na-een-autorit had. In een volgend dorpje moest ik even van de fiets om mijn spullen in mijn achterzakken beter te ordenen. Willem kwam er aan en we reden samen verder. De klim was tot dan toe niet zwaar, zelden meer dan 8%, behalve in de dorpjes, en goed lopend asfalt. Dat werd daarna wel anders. de weg werd steiler en draaide op een gegeven moment de dalwand op: 15% maar liefst. Vervolgens weer wat milder, maar daarna wéér zo'n stuk. De hoogte was inmiddels dik boven de 2000 meter en dat betekent ijle lucht. Willem zag ik niet meer en Jeroen en Nico waren nog verder weg. Na zo'n 40 km klimmen was ik het wel een beetje zat, maar gelukkig waren de benen prima. Er zat zelfs nog een versnellinkje in bij de laatste kilometer. En het uitzicht op 2744 meter hoogte was zeer fraai (zie foto). Even moest ik herstellen en toen kon ik Willem zien aankomen. Ik filmde zijn aankomst en we genoten daarna van de grenscol tussen Italia en France. Nico en Jeroen kwamen weer wat later en keerden na wat fotowerk meteen terug. Het was met 8 graden wel erg koud en de wind hielp niet echt. Bovendien kwamen er zeer donkere wolken aan de hemel in het zicht.
In de afdaling vertrouwd achter Jeroen aan. De teller liep op één van de steile stukken op richting 80 km/h. Maar even bijremmen en de nieuwe remblokjes klonken fijn. Even nog geruzied met een Fransoos die niet snapt dat je fietsers voor moet laten in een afdaling. Tijdens de afdaling van de Angel had ik -gek hè- 'Angels' van Robbie Williams in mijn hoofd. Een mierzoet nummer maar toch even voor Robbie een blijk van waardering:
Op een terras onderaan de eigenlijke klim nog gezeten en besloten de Izoard te laten. Het was al laat en belangrijker: er kwam noodweer aan vanuit die richting. Daarom op de fiets gesprongen en zo snel als kon naar Guillestre gereden. Daar weer de fietsen in de wagen en onderweg nog diverse zaken afgeweest voor een batterij (pine op zijn Frans) voor Jeroen's teller. We zagen nog flink wat onweerflitsen; ik was blij dat ik niet tóch stiekem de Izoard was gaan rijden.
Bij het hotel mochten we nog een bordje pasta en daarna direct douchen. De eerste fietsdag zat er op.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten