Een heerlijk rondje

Het stond al een hele tijd op de site van TCON: 8 juni Ronde IJsselmeer. Een ultieme test voor de Alpentour over bijna 290 km. Voorwaarde voor zo'n monstertocht is dat je goed weer hebt en niet alleen bent. Aan beide werd voldaan. Het was een zonnige dag, niet al te warm en de wind was Noordoost. En na heel wat berichtenverkeer bleven er vier man over die de tocht zouden rijden: Jeroen, Remco, Rob en ondergetekende. Op het laatst voegde Koos zich bij de rijders die om 6 uur vanaf Jeroen vertrokken, maar hij zou tot de Ketelbrug meerijden.

Ik was zelf al de avond ervoor naar Bussum afgereisd, zodat ik niet nóg vroeger op hoefde te staan. 5.15 was al genoeg. Gelukkig is het zomer en dus al volop licht op dat tijdstip. De anderen waren mooi op tijd en na een snelle bak koffie gingen we ervoor. Het zou een mooie tocht worden.

Voordeel van vroeg vertrekken is dat het stil is op de wegen. Zeker als je door de polder gaat. De weg voor jezelf en dus mooi in waaiertjes rijden. De wind was soms pal tegen en gelukkig had deze nog niet de kracht die het de middag zou hebben. Bij de Ketelbrug (zie foto) hadden we er dik 60 km opzitten en ging Koos alvast terug naar huis. Wij reden langs Urk en de IJsselmeerdijk naar Lemmer. Dit was het zwaarste stuk: pal wind tegen, veel roosters en slecht luisterende schapen. 

Eenmaal in Lemmer ( na dik 90 km) kregen we wind schuin van achter en dát maakte een verschil. We namen het ervan, reden twee aan twee en genoten van de snelheid. In het fraaie Gaasterland werd de eerste (koffie)pauze belegd. Een fietsersterras in Oudemirdum, (zie fot)waar ze desgewenst om 9.45 uur wel een hamburger voor Remco wilden maken. Hij koos uiteindelijk toch maar voor de op dit tijdstip iets gebruikelijker appeltaart.

Na de hervatting nog een stukje met de wind schuin mee, en toen weer een krappe 50 km tot de Afsluitdijk wind (schuin) op de kop. Rob draaide niet meer mee, maar het feit dat hij met slechts 600 km in de benen de uitdaging aanging was al geweldig. Zelf kon ik vrij makkelijk draaien, zo'n 29-30 km/h leverde nog acceptabele hartslagen van rond de 140 op. Ook Jeroen maakte een sterke indruk en Remco leverde ook zijn aflossingen af. Toch fijner dan in je eentje ploeteren.

En daar was ie: de Afsluitdijk. ( foto). Het einde van de tegenwind. Vanaf nu zou het lichter worden. Wat heet: de Dijk zelf raasden we met 42-43km/h af zonder noemenswaardige inspanning te hoeven te leveren. Kijk: dat schiet op en is de reis waard. Kennelijk had een grotere groep, die ook op het terras in Oudemirdum had gezeten, op ons gejaagd. Want bij de openstaande brug zaten ze ineens vlak achter ons. Dat had een best stukje kunnen schelen qua tegenwind in Friesland, maar zo was het ook goed. 

Het stuk naar Medemblik reden Jeroen en Remco met die groep mee; Rob zat er na 200 km al een beetje doorheen en kon de aansluiting niet vinden. Maar mijn wiel kon hij wel houden en dat ging met inmiddels vette Noordenwind ook tegen de 40. In het havensteden namen we een tweede pauze en aten we een prima uitsmijter (zie foto).

Het was daarna nog zo'n 75 km naar Bussum. En de wind bleef maar in de rug. Wat was het een investering in de ochtend. Jammer dat je bij Hoorn een beetje werd opgehouden met stoplichten en drukke fietspaden, maar daar eenmaal voorbij konden we weer lekker doodrijden. Via de diverse Dammen (Edam, Monnickedam, Durgerdam, Amsterdam) en Muiden bereikten we Naarden en Bussum. elf uur onderweg, een rijgemiddelde van 30,8 km/h. En geen van ons vieren zat stuk. 

Met een lekker biertje en wat te snakken sloten we de geslaagde dag af. we zijn klaar voor de Alpen en Rob bevestigde zijn reputatie als man voor het vlakke land. Op één dag je seizoenstotaal met 50% ophogen is een fraaie prestatie.

Details zijn te vinden op Strava